تصمیم گیری در کسب و کارهای نوین
سید فخرالدین فخرحسینی؛ امید آقایی میبدی
چکیده
مقاله حاضر احتمال پیشبینی ورشکستگی شرکتها با مدلهای اسپرینگ، آلتمن، فولمر، زیمسکی و ژنتیک مککی در بین شرکتهای موجود در بورس تهران را به شکلی متفاوت نسبت به پژوهشهای قبلی و با هدف معرفی شرکتهایی که احتمال ورشکستگی بالاتری با رویکرد مقایسهای در بین مدلها دارند مورد بررسی قرار داده است.برای دستیابی به این هدف ...
بیشتر
مقاله حاضر احتمال پیشبینی ورشکستگی شرکتها با مدلهای اسپرینگ، آلتمن، فولمر، زیمسکی و ژنتیک مککی در بین شرکتهای موجود در بورس تهران را به شکلی متفاوت نسبت به پژوهشهای قبلی و با هدف معرفی شرکتهایی که احتمال ورشکستگی بالاتری با رویکرد مقایسهای در بین مدلها دارند مورد بررسی قرار داده است.برای دستیابی به این هدف 75 شرکت که مشمول ماده 141 قانون تجارت نیستند انتخاب گردید. دادههای مورد نیاز برای دوره 10 ساله (86-95) جمعآوری شده است. با توجه به نتایج هر یک از مدلهای فوق تعدادی شرکت به عنوان شرکتهای با احتمال ورشکستگی بالا شناسایی شده و سپس شرکتهایی که در بیشتر این مدلها به عنوان شرکت با احتمال ورشکسته معرفی شدند، تفکیک گردیدند. نتایج همچنین نشان میدهد که به استثنا مدل مککی، در چهار مدل دیگر سه شرکت با احتمال ورشکستگی بالا قرار گرفتند و از بین این چهار مدل نیز، مدل زیمسکی ضریب تعیین بالاتری داشته، از این رو میتوان گفت نسبت به سایر مدلها جهت پیشبینی ورشکستگی دقت بیشتری داشته است و از بین نسبتهای مالی، نسبت بدهی، گردش داراییها و بازده داراییها نقش مهمی در تعیین ورشکستگی شرکتها دارند.
مدلسازی مالی
میثم کاویانی
چکیده
پژوهش حاضر به پویایی پیشبینی ضریب بتای (ریسک سیستماتیک) در چارچوب دو مدل ساختاری اقتصاد کلان یعنی الگوی در چارچوب الگوی تعادل عمومی تصادفی پویا (DSGE) و خودرگرسیون برداری پانل (PVAR) با لحاظ کردن دادههای مالی شرکتها و برخی از واقعیات مشاهده شده در اقتصاد ایران در دوره 15 ساله (1381 الی 1395) پرداخته است. نتایج پژوهش نشان میدهد که شوکهای ...
بیشتر
پژوهش حاضر به پویایی پیشبینی ضریب بتای (ریسک سیستماتیک) در چارچوب دو مدل ساختاری اقتصاد کلان یعنی الگوی در چارچوب الگوی تعادل عمومی تصادفی پویا (DSGE) و خودرگرسیون برداری پانل (PVAR) با لحاظ کردن دادههای مالی شرکتها و برخی از واقعیات مشاهده شده در اقتصاد ایران در دوره 15 ساله (1381 الی 1395) پرداخته است. نتایج پژوهش نشان میدهد که شوکهای اقتصادی بر ضریب بتای سهام تأثیرگذار هستند. همچنین در سه رهیافت جهت پیشبینی ضریب بتای سهام، مدل VAR خطای کمتری نسبت به مدل DSGE داشته است. نهایتاً اینکه با مقایسه گشتاورهای متغیرهای حاضر در مدل DSGE و گشتاورهای دادههای واقعی اقتصاد ایران حکایت از موفقیت نسبی این مدل در واقعیات اقتصاد ایران را داشته است.